Wat gaan we doen in 2020 ?

2019 is bijna voorbij, en al voordat we dit jaar op vakantie gingen (cruise met de HAL vanaf Amsterdam naar Noorwegen en terug) waren we al een beetje bezig om de trip voor 2020 vorm te geven. We hadden het plan opgevat om richting Australie te gaan, een roadtrip in het ruige westen. Starten in Perth, en eindigen in Darwin.
Inlezen en veel Googelen, welke periode (na de regenperiode, anders kan je niet meer door de diverse rivieren om verder te rijden), welke gebieden, welke parken te bezoeken, hoeveel dagen, welke vluchten, autohuur, visum, welke reisstekker, kaarten en boeken bekijken/lezen, kan Bob weer naar z'n logeeradres voor een week of zeven, zijn Bob's logeerouders niet zelf op vakantie, welke hotels, welke excursies, pfff, leuk hoor !
Maarre, het lijkt nu allemaal rond te zijn, en vanaf begin mei vliegen we met een overstap in Singapore naar Perth. Ergens half juni vliegen we vanaf Darwin weer via Singapore terug naar Amsterdam....
Effe wachten dus nog op de eerste verslagen....

Stay Tuned !

Carin & Eric

Van Whitehorse terug naar Papendrecht

Vanmorgen voor de laatste keer deze vakantie een ontbijtje in Canada. Lekker makkelijk in de BestWestern Gold Rush Inn, hierna op ons gemak de Chevrolet ingeladen, even later de auto helemaal afgetankt en wel 10 minuten rijden naar het Whitehorse International Airport...een klein vliegveldje, met 2 gates, maar wel hebben allebei de gates een slurf, dus zoveel achter lopen ze ook niet. We hadden natuurlijk alle boardingpassen gisteren al geprint, dus inchecken was niet nodig, we moesten alleen even bij een vrouwtje de kofferlabels laten printen en de koffers op de band zetten. De koffers waren niet zo heel veel zwaarder geworden zagen we ?! Raar, er zat toch voor een paar kilo aan souveniertjes, magneten, zalm, chocola en metal signs in die er op de heenreis zeer zeker niet inzaten...

De eerste vlucht naar Vancouver was vertraagd, het vliegtuigje was nog niet eens binnen, en met een uur vertraging vertrokken we vanaf Whitehorse. Gelukkig hadden we op Vancouver bijna 4 uur (was 5 uur) overstaptijd, dus op ons gemak rondgelopen en wat gegeten.

De tweede Lufthana vlucht naar Munchen was ook al vertraagd; het vliegtuig kwam drie kwartier te laat binnen, en dus vertrokken wij ook drie kwartier later. We stapten een gloednieuwe Airbus A330-900 in, een mooi vliegtuig met op je eigen schermpje naast het entertainment gedoe, ook nog de mogelijkheid om 3 verschillende live "dash" cams te bekijken; 1 camera die recht naar beneden kijkt, 1 camera die onder de buik naar het neuswiel kijkt, en 1 camera die op het puntje van de staart zit en waarmee je over het vliegtuig naar voren kijkt. Best geinig, zeker toen we aanvlogen op Munchen (we hadden eigenlijk geen tijd ingehaald, we waren gewoon ruim een half uur te laat). We waren bijna zover om te landen, toen er ineens wind en regen door het beeld kwam, het vliegtuig helemaal schuin boven de landingsbaan kwam te hangen en de piloot besloot om een doorstart te maken, en dus een poep gas gaf en het hele spul weer optrok. En we waren er bijna ! Sh*t, nog een extra kwartier om een rondje te maken, er bleef niets over van de anderhalf uur overstaptijd die we hadden ! Uiteindelijk toch geland, en wij natuurlijk haasten om naar de andere gate te komen. We waren aangekomen op H44, en we moesten naar G47. We waren geland om 1410 uur en om 1425 uur moesten we gaan boarden naar Amsterdam...Snelsnel, 10 minuten haasten, toen door de paspoortcontrole, weer snelsnel terug over de andere kant van de pier, uiteindelijk bij G47 aangekomen, niemand meer te zien daar, snel de boardingpassen door de scanner, trap af, stond een bus te wachten, wij erin, bus weg, halve vliegveld over gecrossed naar de vliegende bus, vliegtuig in, en vertrekken maar...pfff, wij hadden het gehaald, hopen maar dat de koffers het ook gehaald hadden...

Eenmaal op Amsterdam zaten we niet aan een slurf vast, maar stapten via de trap uit en liepen over het platform naar de gate...ondertussen zagen we de koffers uitgeladen worden, en verrek, onze koffers waren erbij ! Dat hebben ze in Munchen verdomd snel gedaan dan !

Eenmaal op Schiphol waren de koffers er zo, en konden we naar buiten. Kwart voor vijf in Amsterdam, niet slim om 80 km naar huis te rijden, dus eerst wat gedronken samen met Jan, die ons op kwam halen. Iets over zes toch maar naar huis gereden, her en der file, en om 2000 uur stonden we thuis voor de deur. Ook dat was nog niet zo vanzelfsprekend, er was in de middag een groot gaslek in de straat, en alle nabijgelegen woningen waren ontruimd, en de straten waren afgezet. De overburen moesten allemaal hun huis uit, ons blok net niet. Het lek was schijnbaar rond 1800 uur gedicht, dus we hebben er niets van gemerkt.

En hier eindigt dus de vakantie, en het blog. We hebben een prima tijd gehad in de Yukon en in het oostelijk deel van Alaska. Weer veel indrukken opgedaan, veel wildlife gezien, veel modder en stof op de auto verzameld, weer heel veel kilometers gravel en onverhard gereden (alleen de Dempster Highway was al ruim 800 km onverhard, tel daarbij op grote stukken onverhard van de Silver Trail van Mayo naar Keno City,Top of the World Highway en grote stukken rondom Haines), misschien wel zo'n 1200 km in totaal gravel/onverhard...En da's gewoon leuk...

Iedereen bedankt voor het volgen en de vele reakties. Ik zal de mailinglist leegmaken, dus gewoon weer opnieuw aanmelden voor de volgende trip. En waarheen ? Dat weten we nog niet !

Stay Tuned !

Carin & Eric

Skagway (USA) - Whitehorse (Canada)

Wekker om 0730 uur, ontbijtje om 0750 uur, alles ingeladen en rond 0830 uur reden we bij de Chilkoot Trail Outpost weg richting Skagway en daarna richting de USA-Canada grens. Deze zit niet zo ver buiten Skagway, en we hebben aan de USA kant ons visa waiver papiertje uit ons paspoort laten halen door een chagerijnige dounier. Normaal gesproken rij je gewoon het land uit, er is niemand die je iets vraagt, maar omdat wij over land de USA zijn binnengekomen moet je dus een visa waiver kopen voor $6 per persoon. Dat papiertje moet je bij de laatste grensovergang als je de USA verlaat weer inleveren, (kan je wel eens problemen opleveren als je dit niet doet en een volgende keer je weer de USA binnen wilt) en wij hadden dus besloten om dat bij de USA post Skagway te laten doen. Hij was er geloof ik niet blij mee, maar goed, gedaan is gedaan. Het kon ook bij de Canada post, maar die moeten dat dan weer doorgeven aan de US post, blabla enz enz.

We waren in ieder geval weer in Canada, het noordelijke stuk van British Columbia. En, we waren nog maar net een aantal kilometer in Canada aan het rijden, we hadden net de klok weer een uur vooruit gezet, toen we op een uitkijkpunt twee zwarte beren spotten; ze waren een beetje aan het vervelen rondom een aanhangwagen die daar geparkeerd stond. De ene beer was pikzwart, en de andere bruin. De zwarte leek iets groter als de bruin gekleurde, dus of het nu familie van elkaar was konden we niet bepalen, ze deden in ieder geval alles samen.

Na de diverse fotomomenten renden ze ineens weg het talud af, en konden we ze niet meer zien.

Even verderop reden we langs de Yukon Suspension Bridge, dus daar moesten we ook even gaan kijken. We zijn wel eens op hangbruggen met een groter overspanning geweest, maar dit was ook best een aardige, en het uitzicht op de snelstromende rivier eronder maakt een hoop goed. Wel leuk.

Hierna rustig verder gereden, en even later zagen we twee losse witte stipjes op de berg naast ons, en nadat we het eea gecontroleerd hadden met de verrekijker, zagen we dat het mountain goats waren. Even verderop de berg zagen we nog een stuk of 10 witte stippen, en dat was een hele club mountain goats! Nadat we weer het eea op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zijn we verder gereden naar de Yukon Territory en naar Carcross.

Cacross is een stoffig plaatsje met voor zover wij konden zien alleen maar ouwe zooi; heel veel busjes en bussen van de cruiseschepen komen hier, maar waarom...we weten het niet. Misschien voor de Carcross Desert, een grote zandverstuiving zoals de Loonse en Drunense duinen, of omdat er ook een Yukon Railroad trein naar Skagway gaat, het was ons een beetje onduidelijk. De omgeving is verder wel heel erg mooi, enkele mooie meren en flinke bergen.

Hierna zijn we doorgereden naar Whitehorse, de eindbestemming van vandaag, en eigenlijk ook van het rondje Yukon. We hebben nog wat souveniertjes gekocht, een pizza gegeten en een biertje gedronken, en nu, nu zijn we de koffers aan het inpakken. Morgen rond 1100 uur vliegen we naar Vancouver, en dan door via Munchen naar Amsterdam. We hebben al online ingechecked, en de boardingpassen zijn al geprint op de printer van het hotel. Morgen nemen we op het vliegveld ook afscheid van de Chevrolet, die, je raadt het al, weer onwijs stoffig is geworden van de laatste drie dagen...Ik doe er niks meer aan!

Als we thuis zijn zal ik het laatste verhaaltje plaatsen, en daarna de mailinglist weer leegmaken.

Stay Tuned !

Carin & Eric

Skagway - White Pass Railroad

Op deze zondagmorgen stonden we om half zeven op, mensen wat een tijd...we deden dat natuurlijk niet zomaar, maar omdat we om 0815 uur de White Pass summit tour met de Yukon Railroad gingen doen. Een treinritje met de oude wagons (gerestaureerd, dat wel) uit de tijd van de Klondike Gold Rush rond 1900. De rit duurt ongeveer anderhalf uur heen, dan worden de locomotieven aan de andere kant van de wagons gezet en gaat het hele spul weer in anderhalf uur naar beneden. Best een mooie route, je volgt de oude Goldrush trails die de goudzoekers in 1898 en later hebben moeten volgen, totdat het spoor gereed was. Het is een smalspoor, de rails leggen niet zo ver uit elkaar als in Nederland.

Mooie uitzichten, je gaat door twee tunnels en over enkele hoge bruggen. We hebben nog enkele Mountain Goats op de berghellingen aan de overkant gespot, en verder alleen maar scenery gezien en beleefd.

Na de rit hebben we wat gegeten in de Red Onion Saloon, en daarna besloten we om een trail rondom Lower Dewey Lake te lopen. Zou in totaal iets meer als 5 km zijn, maar voordat je bij het bergmeer bent, moet je eerst redelijk steil omhoog. En daar komt geen eind aan, na elke bocht zie je weer een stuk omhoog gaan ! Uiteindelijk bij het meer terechtgekomen, we besloten om tegen de klok in rond te gaan. Een mooie trail, wel veel op en neer, en het laatste stuk was het vervelends; over manshoge rotsblokken en zonder eigenlijk een spoor van de trail ben je bijna een halfuur aan het rotsklimmen voordat je weer op de trail bent. Maar, het is allemaal weer gelukt, en het hele stuk dat je aan het begin omhoog ging, moet je nu weer naar beneden. Een stevige wandeling was het !

Toen nog even een andere stukje gelopen, achter het Skagway vliegveld(je) was nog een trail over redelijk vlak terrein langs de kust, en daar hebben we ook nog een uurtje aan besteed.

Daarna hadden de voetjes het wel gehad en zijn we naar de Skagway Brewing Company gegaan om wat te drinken, en meteen maar weer te eten; het was inmiddels half zes geworden. Daarna zijn we weer terug gereden naar de Chilkoot Trail Outpost cabins en was de dag op....

Morgen rijden we weer naar Canada, terug naar Whitehorse. En dan, dan leveren we dinsdag de auto in, en komen dan woensdag eind van de middag weer aan op Schiphol (als alles goed is)...

Oja, je hebt hier trouwens free no speed internet...drama's om een fotootje erop te krijgen...

Stay Tuned !

Carin & Eric

Skagway - Hike & Raft

We zitten nog steeds in de Chilkoot Trading Outpost cabins, een prima plekje in je eigen lodge vlakbij de rivier en natuurlijk midden tussen de bergen en de bossen, ongeveer 7 mile vanaf Skagway. Vandaag hebben we een stuk van de Chilkoot trail afgelopen die hier vlakbij de cabins begint, we hebben zo'n twee uur geklommen en geklauterd, en dat was nog maar de eerste paar mile van de trail.

Hierna zijn we in een raft gestapt, en hebben ons terug laten dobberen richting de cabins. De rivier stroomde best aardig, maar er was geen white-water of stroomversnelling, zodat het allemaal zorgeloos ging.

Hierna zijn we halverwege de middag naar Skagway gereden, we zijn eerst bij de Lower Reid Falls wezen kijken, om daar te komen moet je eerst over een oude begraafplaats die er al zo'n beetje ligt sinds 1898, uit de tijd van de Klondike Gold Rush. De begraafplaats ligt tegen een berg aan, en voor de watervallen moet je iets hoger doorklimmen. Was wel een geinige waterval, veel gebulder en opspattend water. De begraafplaats zag er inderdaad erg oud uit, de tombstones waren veelal van hout, en de jaartallen allemaal rond 1898,1899 en 1900.

Hierna zijn we in Skagway wat wezen drinken in de Red Onion Saloon. Deze saloon bestaat ook al sinds de goldrush van 1898, en de serveersters lopen nog steeds in kostuums uit die tijd...en daarom was het er waarschijnlijk ook zo druk !

Natuurlijk hebben we nog diverse giftshops aangedaan, en uiteindelijk zijn we volgens plan Thais gaan eten. Toen was de dag wel weer voorbij en zijn we op ons gemak weer teruggereden naar de cabin.

Morgen gaan we al weer vroeg op pad; we hebben kaartjes voor de 0815 uur vertrek van de Yukon & Whitepass Railroad. We gaan ongeveer 3,5 uur lang met een van de mooiste treinritjes ter wereld mee (aldus de folder !). We gaan het meemaken...

Stay Tuned !

Carin & Eric

Van Haines naar Skagway

Voor de laatste keer zijn we vandaag in Haines wezen ontbijten bij hetzelfde tentje. We hadden alles al ingeladen en uitgechecked, dus na het ontbijt konden we gelijk verder. Nu was dat allemaal niet zo heel erg nodig, we hadden tijd genoeg, pas om 1300 uur zou de ferry naar Skagway vertrekken.

We besloten eerst nog even bij het Chilkoot Lake te kijken of er nog iets te spotten viel. Eerst kwamen we langs de ferry terminal, daar hebben we meteen maar de reserveringen omgewisseld voor de echte boardingpasjes, je kan het maar gedaan hebben. We moesten rond half twaalf op de opstelplaats staan in rij 2. Daarna dus naar Chilkoot Lake, en er was niet zo veel te spotten. Er stonden wel veel vissers in het snelstromende water van de lake outlet te vliegvissen, maar of ze veel vingen konden we niet zien.

Na een uurtje zijn we weer teruggereden, en hebben we staan te wachten op de ferry. Als eerste mochten de grote campers naar binnen, deze moesten in de achteruit de boot in, omdat ze te groot waren om in de ferry te draaien. En dan zie je dat al die campermensen eigenlijk alleen maar vooruit kunnen rijden ! Het duurde dus even voordat wij aan boord mochten gaan, maar daarna zijn we lekker op het achterdek in het zonnetje gaan zitten en hebben daar gedurende de hele trip (die iets langer als een uur duurt) gezeten. Er stond een stevig briesje, maar toen de pont eenmaal gedraaid was hadden we de wind in de rug en was het allemaal goed uit te houden.

Eenmaal bij Skagway zagen we al 2 cruise schepen liggen, en toen we van de ferry af reden zagen we hordes mensen door de straten van het dorp lopen. Wat een drukte, het hele dorp heeft 1000 inwoners en er liepen 3000 cruisegasten rond te struinen ! Natuurlijk hebben wij ook even rondgelopen en wat gelunched, en daarna zijn we doorgereden naar de Chilkoot Trail Outpost Cabins waar we een paar nachten verblijven. Een mooie plek, mooie cabins dus...moet goedkomen.

Morgenochtend gaan we een stuk hiken en daarna raften we het hele stuk weer terug. Hopen maar op aardig weer. In de middag zullen we weer in Skagway gaan kijken, en zijn we van plan om Thais te gaan eten...

Stay Tuned !

Carin & Eric

Haines (Chilkat Bald Eagle Preserve)

Na het ontbijt vanmorgen zijn we eerst naar de ferry terminal gereden om eens even te kijken hoe het daar allemaal ging, en om even de reservering te bevestigen. Alles was goed, en morgen om 1300 uur kunnen we op de pont naar Skagway. Daarna zijn we een stukje verder naar het Chilkoot Lake gereden; we wilden eens kijken of daar in de ochtend nog wat te beleven viel. Zag er nog steeds prachtig uit, maar we hebben geen wildlife gespot, ze waren echter wel de gigantische kuilen en potholes die in het weggetje ernaartoe zit, weer een beetje op te vullen met gravel. De weg kan er alleen maar van opknappen ! Daarna zijn we teruggereden naar het Halsingland Hotel, even wat drinken halen en zijn we naar de cruise terminal gereden waar we om 1300 uur opgehaald werden om met een busje naar de Chilkat River gebracht te worden.

We hadden een boottochtje geboekt door het Chilkat Bald Eagle Preserve, een prachtig mooi gebied waardoorheen de Chilkat River stroomt, en waar je het hele jaar door Bald Eagles kan spotten. In de september/oktober komen er zo'n 5000 eagles om daar te genieten van de tweede zalmtrek, nadat ze zich in augustus al ergens anders aan de eerste zalmtrek hebben tegoed gedaan. Er schijnen ook 5 soorten zalmen in deze rivier voor te komen, en dat is redelijk uniek volgens de gids.


Natuurlijk hebben we Bald Eagles gespot, maar wat ook heel leuk om te zien was een grizzly met cub, die ergens langs de rivier stonden te vroeten en te grazen.

Nadat we weer terugwaren in Haines hebben we chinees gegeten bij de lokale bakery (echt waar !) en zijn we in de avonduren nog op en neer gereden naar het Chilkat State Park, en daarna nogmaals naar het Chilkoot State Park. En, natuurlijk spotten we weer beren ! Er komt geen eind aan hier in Haines, vandaag dus vier verschillende beren op drie verschillende plekken ! Veel beter als dit wordt het niet !

Morgen dus met de ferry naar Skagway (en ja, da's ook nog in Alaska)...

Stay Tuned !

Carin & Eric

Haines

Voor diegenen die het via facebook gemist hebben: gisteravond zijn we, zoals bijna elke avond, nog een rondje wezen rijden en ja hoor, we kwamen weer een beer tegen; nu eentje die op het strandje langs de Chilkoot Inlet liep, en uiteindelijk een stukje ging zwemmen. En wij waren erbij ! Dus toch nog even wat foto's van gisteren bij de serie van vandaag gezet. Sorry mensen... :-)

Vandaag een warme dag, 26 graden, eerst uitgeslapen en na het ontbijt gingen we op ons gemak naar de Battery Point trailhead, waar we na een wandeling ergens op het strand uitkwamen en we ons een tijdje vermaakt hebben. We zagen nog een paar zeehonden zwemmen, en diverse watervogels. In de middag waren we weer terug in Haines, hebben wat gesnacked en gedronken, en we hebben toch maar weer wat tijd gespendeerd om de Chevrolet weer schoon te krijgen. Haines heeft een echte carwash, en ik heb dus weer een beetje met de waterspuit en de sopbezem mogen spelen. Maar, er kwam een zwarte Chevrolet onder het stof en de modder vandaan ! Dus, goed bezig geweest !

's Avonds hadden we om 1800 uur een afspraak met een lokale touroperator om met de boot een paar uurtjes over Chilkoot Lake te varen; tijdens de twee uur durende tocht op het meer hebben we diverse Bald Eagles gespot, ook nog wat andere watervogels gezien, en genoten van de uitzichten op de omringende bergen met de diverse watervalletjes die van die bergen afkomen. Een mooie tocht, en er was verder niemand bij, dus een leuk prive boottochtje.

Tijdens het ritje terug richting Haines kwamen we weer een beer tegen, maar deze dook zo snel de bosjes in en was eigenlijk meteen verdwenen, zodat we die niet (of eigenlijk heel slecht/bewogen) op de foto hebben. Je kan niet alles hebben, toch ?

Morgen doen we in de middag een riviertour op de Chilkat River. Kijken hoe dat uitpakt...

Stay Tuned !

Carin & Eric